Para akong nasa isang opening sequence ng isang pang-Cannes at Berlin at Venice na indie film

Nakasandal sa mapanghing poste (na may nakasulat na ‘mga gagong gwardya, wag kayong umihi dito’) sa EDSA-Munoz malapit sa Walter Mart, dinadaan-daanan at binubunggo-bunggo ng mga pawisang katawan, binubugahan ng maitim na usok mula sa tambutso ng mga bust at jeep, habang nakikinig sa Orinoco Flow ni Enya sa iPod Shuffle.

 

First Day High

Excited sa 2:30 pm large lecture class ko sa ASCLH (sa College of Agriculture ito). E, ‘di setup-setup ako ng presentation, practice-practice habang wala pang estudyante. Okay, done. Dumating ang dalawang student assistants. Sabi ko, game na. Hintay na lang nang konti, parating na rin ang mga estudyante. Hintay. 2:30 pm. Hintay pa. 2:40 pm na, pero wala ni isang estudyante. Hmmm, something’s not right. Tiningnan ko ang classlist. Anak ng putakte. Sa ADSCLH pala ang klase ko. Ayun, para akong freshie na tumakbo papuntang Collefe of Veterinary Medicine, na hindi ko alam kung saan. Pero salamat sa mga mala-Amazing Race na arrow, narating ko ang lecture hall.

Buffy Saves the Day

Matapos mag-alay lakad mula Nichols hanggang Magallanes, makipagbalyahan sa MRT station for nothing, at ma-manwich sa bus (help, manyak!), sinalubong ako ng isang napakagandang balita sa bahay: kumpletong season 1 ng Buffy the Vampire Slayer! Samahan pa ng mainit na balatong (monggo) na maraming maraming maraming dahon ng ampalaya. Yum! Bawi na.

You Don’t Mess with a Competitive Thundercats

 

Competitive ang aleng thundercats na nakasabay ko sa gym kanina. akikipagsabayan sa pagtakbo sa treadmill. Ay, you don’t do that to me, sabi ng competitive self ko. Binilisan ko ang pagtakbo. Aba, sinabayan niya ako. Itinaas ko ang incline. Itinaas rin niya ang sa kanya. Ayaw ring magpatalo ni lola! Lalo kong binilisan. Lalo rin niyang binilisan. Sige, taas pa, taas pa. Makalipas ang 15 minuto, effortless at posturang-postura pa rin ang lola, samantalang nanginginig na ang tuhod ko. chin up ang aleng thundercats. nasa lugar pa rin ang mga tiklop sa kanyang balat. Ako, pinapatid na ng nakalaylay na dila. Pinindot ko ang stop button. ‘Di ko man nakita, alam kong napangisi ang matanda. Ipinagpatuloy niya ang pagtakbo. Very graceful.

 

(Kuha ang larawan mula rito.)

Si Jollibee at Si Ako

Napaigtad ako habang umoorder ng isang bucket ng spicy juicylicious at crispylicious chickenjoy. Sinong manyak ang kumurot (sumundot?) sa pisngi ng puwet ko? Nilingon ko ang salarin.

Si Jollibee.

Sinimangutan ko siya. Nginitian niya ako, saka tinusok ng malambot niyang daliri ang mabilbil kong tagiliran. Aba, aba, aba. Nakiliti, pero sobrang nainis ako. Ipinakita ko sa kanya ang signature kunot-noo look ko. Idemanda kaya kita ng sexual harassment, gusto kong sabihin sa kanya.

Natatawa ang ilang nakatingin sa amin. Smile lang ako. Wala ako sa wisyong gumawa ng eksena.

Inulit pa niya ang panunusok. Lintik. Nakiliti, pero sobrang nabanas ako, lalo na nang makita ang malaking mata at nakakalokong ngiti ni jollibee. Gusto ko siyang tadyakan at kaladkarin papuntang palengke. Wala akong pakialam kung maraming batang gustong magpa-picture sa kanya.

Napansin ng kuya ko ang pagkainis ko. Sabi niya kay Jollibee, ‘wag mong ginaganyan ‘yan, suplado ‘yang kapatid ko. Uulitin pa sana ng obese na bubuyog ang panghaharot nang tumugtog ang ‘dito tayo kung saan bida ang saya’ theme song. Bibong-bibo niya itong sinabayan ng sayaw.

Nakangangang nagpalakpakan ang mga bata.

(Kuha ang larawan mula rito.)