Ganito’ng eksena kapag Pasko, Bagong Taon, family reunion, birthday, barangay harvest festival, pasayaw sa community center with dahon ng niyog sa set design, o kahit na anong espesyal na pagtitipon noong bata ako:
Kelangan kong mag-declaim, tumula, kumanta, o sumayaw (cue in: shake body body dancer, shake body body dancer, shake body body dancer in the night) para maaliw ang audience. Kelangan ko ring lumunok ng buhay na manok, magbalat ng niyog gamit ang siko, at mag-dive mula sa bubong ng bahay (3.8 degree of difficulty: reverse 2 ½ somersaults with 2 ½ twists in pike) for better audience impact. Joke lang. Pero kung kakayanin ko, ipapagawa sa akin ang mga ‘yan.
Kung mag-iinarte, matinding mulagat lang ni Mama ang katapat at performance level na ako. Kung papalag, ako na ang pinakamasamang bata sa mata ng mga kamag-anak. Pinagbibigyan ko lang sila dahil kay Papa (makikita naman sa larawan kung gaano siya ka-proud sa akin).
My point is, sikat ako noon sa amin.
//
Posted by tonton 
SARI-SARI 